എന്നും ഒരു നവവധുവിന്റെ
ഭാവ ചലനങ്ങളായിരുന്നു
പുറത്തിറങ്ങുമ്പോള്
ചുമരില് ചാരി, മെല്ലെ
ഒതുങ്ങി നില്ക്കണം
പുറത്ത് കടന്നാല്
പടിവരെ വന്നൊന്നു
എത്തി നോക്കണം
ക്ഷമയുടെ നെല്ലിപ്പടിയില്
ഇറങ്ങി പോക്കിന്റെ
ശൗര്യം ത ീര്ക്കുന്നത്
നെഞ്ചിനിട്ട് ഇടിച്ചാണ്
ചില സമയങ്ങളില്
കണ്ണില് ഈച്ച പാറുന്ന
ഒരു താക്കോല് പ്രയോഗമുണ്ട്
അതിലൊന്നും പക്ഷെ
ഒട്ടും പരിഭവം ഇല്ലായിരുന്നു
ഒരു കാവല്ക്കാരനായി
ഊണും ഉറക്കവും ഇല്ലാതെ
ഒരൊറ്റ നില്പ്പാണ് ...
എന്നാലും ആളൊഴിഞ്ഞാല്
മനസ്സിലൊരു ശൂന്യതയാണ്
പിന്നെ അകലങ്ങളില്
കണ്ണും നട്ട്
ഒരു ചട്ടക്കൂടില്
നിശബ്ദ നിശ്ചലനായി ....
********************
വൃദ്ധ മന്ദിരത്തിലെ
സ്നേഹ പര്വ്വങ്ങളുടെ
മൗന നൊമ്പരങ്ങളെപ്പോലെ
അടുത്തു വരുന്ന
ഒരോ കാല് പെരുമാറ്റവും
ഒരോ പ്രതീക്ഷകളാണ്
പടി കടന്നു പോകുന്ന
ഓരോ നിഴലും
സമ്മാനിക്കുന്നത്
നിരാശയുടെ ഓരോ
ദീര്ഘ നിശ്വാസങ്ങളാണ്
വറ്റിയ കണ്ണീരിന്റെ
പേരറിയാത്ത വിലാപങ്ങളാണ് ...
(രാജന് കിണറ്റിങ്കര)
Comments